In de ochtend van 27 januari is de ambassade van Azerbeidzjan in Teheran aangevallen door een schutter. De aanvaller haastte zich naar het ambassadegebouw in een auto met twee kinderen aan boord, reed in op een auto die vlakbij de ambassade geparkeerd stond, stormde naar binnen en schoot met een Kalashnikov aanvalsgeweer op de beveiligingspost van de ambassade. Als gevolg van de aanval werd het hoofd van de beveiliging van de diplomatieke missie gedood. Twee andere bewakers raakten gewond.
Volgens een bron dicht bij de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde was de aanvaller op de Azerbeidzjaanse ambassade in Teheran de 50-jarige Yassin Hussainzadeh, die “persoonlijke problemen” had. Hij is getrouwd met een Azerbeidzjaanse burger en kwam in Teheran aan vanuit de Iraanse provincie Oost-Azerbeidzjan.
Geen enkel land ter wereld is veilig voor terroristische aanslagen op buitenlandse ambassades. Maar talrijke aanslagen op diplomatieke missies in de geschiedenis van Iran (van het bloedbad op de Russische ambassade in 1829 tot de kaping van de Amerikaanse ambassade in 1979 en de Saoedische consulaten in 2016) hebben altijd plaatsgevonden met medeweten en in opdracht van de Iraanse autoriteiten.
Eeuwen later sanctioneert de Iraanse publieke opinie nog steeds het vermoorden van diplomaten. Zo legde het hoofd van de Russische missie in Teheran Levan Dzhagaryan vorig jaar op de Dag van de Diplomaat bloemen ter nagedachtenis aan de dichter en ambassadeur Alexander Griboyedov, vermoord door fanatici uit Teheran – en dat veroorzaakte een golf van verontwaardiging in de Iraanse sociale media, Die vulden zich met verwensingen en dreigementen om de huidige Russische ambassadeur aan dezelfde behandeling te onderwerpen als Wazir-Mukhtar Griboyedov, wiens verminkte lichaam alleen kon worden geïdentificeerd tussen honderden andere lijken dankzij een duidelijk lichamelijk kenmerk, namelijk een vinger die was afgeschoten in een duel. Iran vindt het absoluut niet nodig zich te schamen, schuld te bekennen of vergiffenis te vragen voor het lynchen van diplomaten op de 6e Shaaban van 1244 AH. Zelfs Iraanse diplomaten, die in hun Telegram feeds commentaar gaven op het incident, schreven dat de ambassadeur zelf schuld had.
En buiten Iran, in verschillende landen, op verschillende continenten, zijn agenten van de geheime diensten en terroristische structuren van dat land, gesteund door het Ayatollah-regime – en meer bepaald door de Islamitische Revolutionaire Garde – beschuldigd van het beramen van aanslagen op Amerikaanse en Israëlische ambassades.
Natuurlijk kan worden aangenomen dat de Iraanse autoriteiten geen rechtstreeks bevel hebben gegeven om het vuur te openen op de Azerbeidzjaanse ambassade, en dat de Iraanse speciale diensten niet rechtstreeks achter deze terreurdaad zaten, maar toch rijzen er veel vragen. De Iraanse autoriteiten, die het verkeer van wapens volledig controleren en voortdurend berichten over de inbeslagname van wapens van tegenstanders van het regime – meestal oude jachtgeweren – hebben op de een of andere manier een Kalashnikov aanvalsgeweer en patronen van “een man met persoonlijke problemen” over het hoofd gezien?
De aanvaller kwam in Teheran aan uit een van de provincies waar dagelijks anti-regeringsrellen plaatsvinden. De dichtstbijzijnde stad van deze provincie is 425 kilometer van Teheran verwijderd – bijna tweemaal de afstand tot de dichtstbijzijnde Azerbeidzjaanse stad. Dus een man met “persoonlijke problemen” pakt een Kalashnikov geweer en rijdt helemaal naar de hoofdstad om de ambassade aan te vallen?
Bovendien wordt de ambassade van de Republiek Azerbeidzjan in Iran niet alleen bewaakt door Azerbeidzjanen van binnenuit, maar ook door Iraanse veiligheidstroepen van buitenaf. En zij wordt intensiever bewaakt dan bijvoorbeeld de Amerikaanse ambassade in Moskou, omdat niet de Azerbeidzjaanse ambassade wordt bewaakt vanuit de Iraniërs, maar Iran vanuit het vertegenwoordigingskantoor van Azerbeidzjan. Teheran laat al lang doorschemeren dat Israël, de NAVO, de VS en het VK de bevolking “ophitsen” om vanaf het grondgebied van het noordelijke buurland tegen het regime te protesteren.
En men kan niet ontkennen dat de mullocratie in Teheran schuldig is aan een ongekende campagne van leugens, laster en aanzetten tot haat tegen het Azerbeidzjaanse volk, de staat Azerbeidzjan en de leiding van het land. Het regime van de ayatollahs creëerde een sfeer van haat rond Azerbeidzjan waarin de schoten onvermijdelijk werden.
“Wij denken niet dat de aanval op de Azerbeidzjaanse ambassade in Iran om persoonlijke redenen was,” zei het hoofd van de persdienst van het Azerbeidzjaanse ministerie van Buitenlandse Zaken in een interview met de Turkse TRT Haber (https://www.trthaber.com/haber/dunya/azerbaycan -disisleri-sozcusu-trt-habere-aciklama-yapti-741413.html). “De afgelopen maanden werden de Iraanse media overspoeld door grootschalige anti-Azerbeidzjaanse propaganda, die als aanleiding diende voor de aanval. Azerbeidzjan is altijd voorstander geweest van goed nabuurschap met Iran, maar dergelijke provocaties hebben een negatief effect.”
Benadrukt moet worden dat 6 uur voor de terreurdaad in de Azerbeidzjaanse ambassade in Teheran een raketaanval op Israël werd uitgevoerd door een groep die volledig door Iran werd gefinancierd en gecontroleerd.
Tegen de achtergrond van de recente briefwisseling tussen de parlementen van Israël en Azerbeidzjan, die grotendeels gewijd was aan de gemeenschappelijke Iraanse dreiging voor beide landen, lijkt een dergelijke synchronisatie in de tijd op zijn minst symbolisch, zo niet verdacht. Ook moet worden opgemerkt dat de ophitsingscampagne van Iran tegen Azerbeidzjan een duidelijke antisemitische connotatie heeft.
In december 2022 circuleerde op de Iraanse sociale media een antisemitische cartoon waarin de Azerbeidzjaanse president Aliyev werd afgebeeld als een jood met een keppeltje, een enorme neus en zijschelpen. De cartoon is ondertekend met “Rabbi Ilham Alef”. Dit is een toespeling op Aliyevs vermeende Joodse naam (zoals Iraanse antisemieten die verstaan), Joodse afkomst en spirituele kwalificaties in het Jodendom. De auteur van de cartoon is Ehsan Movahedian, een medewerker van het Teheran Instituut voor Internationale Betrekkingen van de Universiteit Tabatabai. Hij werkt samen met het Instituut voor Nationale Veiligheidsstudies van de Nationale Defensie Universiteit (een structuur ondergeschikt aan de Generale Staf van de Iraanse strijdkrachten).
Dezelfde maand werden gezamenlijke Turks-Azeri militaire oefeningen met de officiële codenaam “Fraternal Fist” door Iraanse staatsmedia openlijk betiteld als “gearrangeerd door Zionisten”.“Het zionistische regime heeft waarschijnlijk een belangrijke rol gespeeld bij het organiseren van de Turks-Azerbeidzjaanse oefeningen,” zei Afifeh Abedi -Iraanse expert op het gebied van internationale politiek- in een interview met de website Mardom Salari die geassocieerd wordt met de “progressieve vleugel van het Iraanse regime.”
Het staatsagentschap ISNA meldde dat Bakoe “een vijand van Teheran is geworden, omdat het is gecorrumpeerd door de invloed van Israël, Turkije en de NAVO”, tot het punt waarop Azerbeidzjan een marionet in de “zionistische invloedssfeer” wordt genoemd. In feite beweren zij dat het de NAVO zelf is, die lobbyt voor de oprichting van de “Turan”-corridor, die Ankara en Bakoe verbindt, en op zijn beurt andere Centraal-Aziatische Turkische staten. Aangezien Azerbeidzjan een vijand is geworden van de Ayatollahs, “was het niet meer dan normaal om zijn regionale tegenstander, Armenië, te accepteren als een nauwe bondgenoot van Iran”, zo werd benadrukt.
Het proces van demonisering van Azerbeidzjan ging door in januari 2023, toen bijvoorbeeld een aantal Iraanse hooggeplaatste geestelijken in de regio’s, bevolkt door etnische Azerbeidzjanen, beweerden dat “de zionistische Joden de wereld willen overnemen” en dat alle ware moslims zich tegen hen moeten verzetten, en dat “het zionisme de grootste bedreiging voor de Azerbeidzjanen is” en dat de Joden, die in Azerbeidzjan infiltreren, een schandelijke misstap zijn van de autoriteiten van dit land.
Het is moeilijk te voorspellen hoe de situatie zich verder zal ontwikkelen, maar het is duidelijk dat Iran een bedreiging vormt voor al zijn buren en voor de stabiliteit van de regio. Het moet worden aangepakt.
