Aan de vooravond van de Internationale Roma-dag op 8 april, een dag om de
Roma-cultuur te vieren en de aandacht te vestigen op de problemen waarmee zij te maken hebben.
Roma-ngo’s de aandacht op de ernstige discriminatie waarmee Roma die de oorlog ontvluchten
en eisen een gelijke en eerlijke behandeling voor iedereen.
Nu de oorlog in Oekraïne zijn vijfde week ingaat, worden steeds meer mensen
in het hele land uit hun huizen verdreven. Volgens de Hoge
VN Hoge Commissaris voor Vluchtelingen, zijn meer dan tien miljoen mensen
hun huizen in Oekraïne ontvlucht als gevolg van de Russische invasie.
Velen van hen behoren tot de Roma-gemeenschap, die geconfronteerd worden met
discriminatie, zowel aan de grenzen als in de opvangcentra. Veel Roma wordt
humanitaire hulp geweigerd. Sommigen mogen niet evacueren, worden vaak gedwongen
om steekpenningen te betalen en worden op treinstations afgezonderd.
In Hongarije werd Roma voedsel geweigerd en de toegang tot sommige opvangcentra ontzegd,
omdat ze als “economische migranten” werden bestempeld. Zij werden ook geweigerd
vervoer, medische onderzoeken en humanitaire hulp. Sommigen hadden geen
geen alternatief dan terug te keren naar Oekraïne als gevolg van deze discriminatie.
De onverdraagzaamheid waarmee zij in hun dagelijks leven te maken hebben
vertienvoudigd in deze verzachtende omstandigheden. In feite keren sommigen terug
naar Oekraïne en geven het op om een veilige plek te vinden.
*Om deze toegenomen discriminatie tegen te gaan, eisen Roma-activisten en NGO’s
de volgende eisen:*
– Gelijke behandeling van alle vluchtelingen, ook de Roma.
– De regeringen van de gastlanden moeten een krachtig en publiek standpunt innemen tegen alle
manifestaties van antigyspsysme en alle daden van discriminatie.
– Het verstrekken van financiering en middelen aan Roma NGO’s en activisten die in de
de frontlinie staan om Roma-vluchtelingen te ondersteunen. In veel landen is minimale
overheidssteun aangeboden voor Roma-vluchtelingen, ondanks pleidooien en
ontmoetingen met vertegenwoordigers van de Roma. Roma-vrijwilligers moeten het doen
met beperkte materiële of financiële middelen.
*ERIAC heeft een aantal interviews waarin verhalen van discriminatie worden verteld,
met name tijdens de vlucht en aan de Oekraïense kant van de grens. *
– Bela Ratz, een lid van een Hongaarse organisatie die verantwoordelijk is voor
die verantwoordelijk is voor de hulp aan Roma-vluchtelingen, verklaarde: “De Roma arriveerden in aparte bussen – de
Oekraïense grenswachten hadden het zo georganiseerd – en toen ze aankwamen,
werden de Roma-moeders vele malen door de Hongaarse politie gecontroleerd, maar de niet-Roma
moeders niet.”
– Roma moeten veel langer dan anderen in de kou in de rij staan, zowel
aan de Oekraïense grens en in de landen waar ze
gaan. Viktor Teru van het Roma Onderwijsfonds in Slowakije zei: “De Roma
Roma-vluchtelingen vertellen ons dat er aan de Oekraïense kant sprake is van ‘brutale’
discriminatie is.”
– Zelfs waar Roma bij aankomst door sommige vrijwilligers goed werden behandeld
bij aankomst, veranderde hun behandeling toen ze de identiteit van de vluchteling leerden kennen.
Velen weigerden hen binnen te laten in openbare stations of opvangcentra en
andere plaatsen van accommodatie. *Meer gedetailleerde informatie is beschikbaar bij
ERIAC-leden die de verslagen hebben verzameld. *
– De hulp aan Roma-vluchtelingen komt meestal van Roma-organisaties
Roma-organisaties, individuele Roma-activisten en door organisatie aan de basis.
De geboden directe hulp, onder meer bij het vinden van vervoer en onderdak,
hulp bij vertaling en papierwerk, directe humanitaire hulp enz.
wordt geboden door Roma-organisaties en niet-Roma-maatschappelijke organisaties.
– De meeste regeringen hebben geen rechtstreekse steun verleend aan Roma
vluchtelingen. Roma-vrijwilligers werken zonder middelen, financiële steun of
instrumenten die door de overheid worden verstrekt. Gevallen van discriminatie werden ook
gemeld aan de Ombudsman en andere lokale autoriteiten. Als gevolg van de toegenomen
internationale zichtbaarheid en groeiende toezichtmechanismen, is de druk
opgebouwd om de regering verantwoordelijk te houden voor haar gebrek aan actie om
het waarborgen van gelijke rechten voor alle vluchtelingen.
